Oddaję do rąk Czytelników książkę o naszym oddziale w 50 rocznicę bitwy na Porytowym Wzgórzu koło Janowa Lubelskiego. Była to największa bitwa partyzancka na ziemiach polskich w latach okupacji niemieckiej. Nasz oddział NOW - AK „Ojca Jana", dowodzony przez porucznika „Konara" - Bolesława Usowa, wyprowadził z okrążenia bez strat liczące ponad 3 tysiące ludzi zgrupowanie partyzantów sowieckich i Armii Ludowej. Przez lata zbierałem wspomnienia Kolegów - partyzantów. Celem było nie tyle opracowanie historii naszego oddziału, w którym przez 9 miesięcy byłem partyzantem, ale opisanie przygód młodych ludzi, którzy zdecydowali się pójść do lasu, aby z bronią w ręku walczyć ze znienawidzonym okupantem niemieckim. Pierwotnie zamierzałem napisać własne wspomnienia z okresu okupacji, by dołączyć je do sagi rodu. By pozostawić po sobie jakiś ślad - przekazać potomnym to wszystko, co było moim udziałem. Opisałem tylko część mojego bogatego życiorysu, do czasu aresztowania przez NKWD i UB w listopadzie 1944 r. i wywiezienia do łagrów w ZSRR. Wspomnienia napisałem w dwóch egzemplarzach. Jeden przesłałem na konkurs ogłoszony przez Zarząd Główny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Wojskowy Instytut Historyczny w Warszawie. Drugi puściłem w obieg. Koledzy i znajomi, czytający wspomnienia ocenili je pozytywnie. Wraz z Kolegami z oddziału postanowiliśmy, że uzupełnię moje wspomnienia o ich relacje. Naszym zamiarem było przedstawienie pełniejszego obrazu oddziału, w przeciwieństwie do tego wszystkiego, co zostało napisane w okresie PRL-owskim, który nie był dla nas przychylny. Książka jest wypełnieniem zobowiązania pamięci i wdzięczności. Pamięci o Kolegach - partyzantach i dowódcach, poległych, zamordowanych i zmarłych. Wdzięczności wobec wielu rodzin i domów w naszym regionie, które były dla nas opoką, płacąc za to własnym życiem i cierpieniem.

Publikacja albumowa poświęcona postaci jednego z żołnierzy podziemia antykomunistycznego, dowódcy oddziału leśnego Okręgu Rzeszowskiego NZW, skazanego na karę śmierci i zamordowanego w 1946 r. w krakowskim więzieniu przy ul. Montelupich. Materiał źródłowy albumu pochodzi m.in. z Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, muzeów i prywatnych zbiorów. Zaprezentowany w pięciu rozdziałach odzwierciedla biografię „Tarzana” w kontekście życia prywatnego, konspiracyjnego oraz w pamięci pokoleń.

" Pisałem tę książkę, aby dodać sprawiedliwość tym, którzy odeszli, ale tez po to, aby młodzi ludzie mogli poznać tak skomplikowane i wciąż za mało znane dzieje ich rówieśników z lat wojennych i tuż powojennych. Józef Zadzierski „Wołyniak” od szesnastego roku życia walczył o Polskę, najpierw w szeregach wojska, potem w partyzantce. Zginął, gdy miał dwadzieścia trzy lata. Ale w tym krótkim czasie zyskał sobie opinię geniusza partyzantki i obrońcy Polaków, zamieszkałych na Zasaniu w okolicach Leżajska, przed Niemcami i Ukraińcami, a w końcu przed NKWD i UB. Niezwyczajne i tragiczne było jego życie. Ale tak bywało z ludźmi, którzy wytyczali trudne polskie drogi do wolności." Dionizy Garbacz