Inny świat przedstawia rzeczywistość łagrów, do których nie można przykładać schematów z wolności, gdyż obowiązuje tam inna moralność, normy, pojawiają się odmienne potrzeby i pragnienia. To świat ludzi martwych za życia.

Zanim "Kurier z Warszawy" doczekał się oficjalnego wydania w Polsce, był najczęściej przemycaną książką spośród wydawnictw emigracyjnych. Ta wielka, rzetelnie udokumentowana historia polskiego Podziemia czasów II wojny światowej jest zarazem fascynującą opowieścią o dramatycznych przygodach kuriera AK w okupowanej Europie, wciąż o krok od śmiertelnego niebezpieczeństwa. Czyta się z zapartym tchem.

Napisano wiele o deportacjach Polaków do Rosji podczas drugiej wojny. Powie ktoś: jeszcze jedna książka Ale to, czego doświadczył naród, było na miarę katastrofy nie stulecia, lecz tysiąclecia, i dotknęło ponad milion osób - nigdy przeto nie zostanie do końca opisane. Jednostki, które przeżyły, wyrzucają z siebie zbyt dławiące wspomnienia, a na planie narodowej świadomości dokumenty te pełnią rolę tak historyczną, jak i psychologiczną. Tym bardziej książka taka staje się potrzebna, jeśli ujęcie tematu jest rzadkie. A tak jest właśnie w przypadku Andrzeja Ciska... (z Przedmowy prof. Jacka Trznadla)

Oddaję do rąk Czytelników książkę o naszym oddziale w 50 rocznicę bitwy na Porytowym Wzgórzu koło Janowa Lubelskiego. Była to największa bitwa partyzancka na ziemiach polskich w latach okupacji niemieckiej. Nasz oddział NOW - AK „Ojca Jana", dowodzony przez porucznika „Konara" - Bolesława Usowa, wyprowadził z okrążenia bez strat liczące ponad 3 tysiące ludzi zgrupowanie partyzantów sowieckich i Armii Ludowej. Przez lata zbierałem wspomnienia Kolegów - partyzantów. Celem było nie tyle opracowanie historii naszego oddziału, w którym przez 9 miesięcy byłem partyzantem, ale opisanie przygód młodych ludzi, którzy zdecydowali się pójść do lasu, aby z bronią w ręku walczyć ze znienawidzonym okupantem niemieckim. Pierwotnie zamierzałem napisać własne wspomnienia z okresu okupacji, by dołączyć je do sagi rodu. By pozostawić po sobie jakiś ślad - przekazać potomnym to wszystko, co było moim udziałem. Opisałem tylko część mojego bogatego życiorysu, do czasu aresztowania przez NKWD i UB w listopadzie 1944 r. i wywiezienia do łagrów w ZSRR. Wspomnienia napisałem w dwóch egzemplarzach. Jeden przesłałem na konkurs ogłoszony przez Zarząd Główny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Wojskowy Instytut Historyczny w Warszawie. Drugi puściłem w obieg. Koledzy i znajomi, czytający wspomnienia ocenili je pozytywnie. Wraz z Kolegami z oddziału postanowiliśmy, że uzupełnię moje wspomnienia o ich relacje. Naszym zamiarem było przedstawienie pełniejszego obrazu oddziału, w przeciwieństwie do tego wszystkiego, co zostało napisane w okresie PRL-owskim, który nie był dla nas przychylny. Książka jest wypełnieniem zobowiązania pamięci i wdzięczności. Pamięci o Kolegach - partyzantach i dowódcach, poległych, zamordowanych i zmarłych. Wdzięczności wobec wielu rodzin i domów w naszym regionie, które były dla nas opoką, płacąc za to własnym życiem i cierpieniem.