Tom I powieści …a Bóg rozdaje karty to fascynująca opowieść o pogmatwanych losach Polaków, których spokojne życie zostało przerwane przez II wojnę światową. Autor nie stroni od wstrząsających opisów. Nie epatuje jednak okrucieństwem i pamięta o tym, by zapewnić czytelnikowi chwile oddechu. Nie bez znaczenia jest też to, że główne wątki powieści zostały oparte na faktach, a dwoje z bohaterów nadal żyje…

Tom II powieści …a Bóg rozdaje karty to kontynuacja losów Polaków, poznanych w tomie I, których zawierucha wojenna wciągnęła na niemiecką stronę. Nie dla wszystkich z nich koniec wojny oznaczał koniec tułaczki… Losy bohaterów w dużej mierze zostały oparte na autentycznych wydarzeniach, które spotkały znajomych i najbliższych członków rodziny Autora, dlatego też te opowieści o ludzkich dramatach są tak przejmujące. Na szczęście nadzieja pozwala, by zawsze gdzieś w tym wszystkim tliła się iskierka zwiastująca lepsze jutro.

Czy można odmówić matce, która straciła ukochanego syna, jeżeli wiemy, jak bardzo ślepa i nierozważna to była miłość? Komisarz Michalski nie miał w sobie wystarczająco dużo obojętności. Uległ i wrócił w rodzinne strony, aby uczynić zadość prośbom kobiety, która tak często doprowadzała go do rozpaczy. Nieszczęśliwy wypadek czy zimna zbrodnia obliczona z premedytacją? Przypadek? Ślepy los obracający kołem czy precyzyjny plan Opatrzności? Zwyczajni ludzie czy barbarzyńcy, którzy w mrocznych zakamarkach bytu dotrwali do naszych czasów? Demony z piekieł, duchy przeszłości czy czysta chemia? Miłość i pożądanie? I obłąkańcze pragnienie władzy. Leje się krew, bohaterowie nie przebierają w środkach. Szczególnie Gładki wbija się w pamięć nożem o dziwnym ostrzu.

"Babskie dylematy" to opowieść o Monice i Pawle, którzy po wielu latach pobytu w Anglii wracają do Polski i tu na nowo próbują ułożyć sobie życie. Czy im się to uda? Jakie niespodzianki przygotował dla nich los? Czym ich zaskoczy?

"Cztery listy do Pana Boga" to historia rodziny, gdzie panem i królem jest alkohol. Ojciec pije i bije, natomiast matka, Hanna, nie potrafi się z nim rozstać, pomimo że żyje z dziećmi w ciągłym strachu, upokorzeniu i biedzie. Nikt z mieszkańców wsi nie pomaga ani matce, ani dzieciom. Wszyscy uważają, że lepszy jest ojciec alkoholik niż żaden. Jedyną osobą, która chce zmienić ich życie, jest siostra matki. Namawia Hankę na wizyty w ośrodku dla rodzin anonimowych alkoholików. Dzieci też bardzo chcą zmienić swój los, ale jedyne, co mogą, to pisać listy do Pana Boga i czekać na cud. Książkę tę napisałam po to, aby jeszcze raz zwrócić uwagę na krzywdę małoletnich dzieci, jakiej doznają w rodzinach alkoholików. Ta historia wydarzyła się w czasach komunistycznych, ale równie dobrze można ją przenieść w czasy dzisiejsze i właściwie nic się nie zmieni. Ludzie tak samo odsuwają się od rodzin patologicznych, tak samo się zachowują, a problem jest jeszcze większy. Służby, które powinny się tym zajmować, lekceważą wszelkie doniesienia, biją na alarm dopiero wtedy, gdy już wydarzy się tragedia. A los dzieci i tak jest zawsze najtragiczniejszy...

Pod koniec listopada z naszej grupy jeńców wybrano piętnaście osób i wysłano do dużego majątku do pracy. Tu warunki są paskudne. Do zamieszkania mamy ciemne pomieszczenie, które kiedyś było chlewem. Wewnątrz zabudowania, wzdłuż ścian są prycze zbite z żerdzi, z siatką ogrodzeniową. Na nich leżą sienniki i po dwa koce. Pośrodku stoi piecyk żelazny, stoły i ławki z nieheblowanych desek. Obok naszego chlewika-sypialni jest podobne pomieszczenie, gdzie jest parownik i kran z wodą. To wszystko służy nam za umywalnię, łaźnię i pralnię. W szczycie o dwa metry od budynku jest drewniana ubikacja z podstawionym pod otworem sporym blaszanym kotłem, który po napełnieniu wynosimy opróżniać na polu. W odległości około trzech metrów od budynku biegnie ogrodzenie z drutu kolczastego. Codziennie wieczorem starszy wachman zamyka nas na kłódkę w tym chlewie. Rano otwiera ogrodzenie i chlewik i głośnym rykiem - Aufsteken - budzi nas ze snu, a po przeliczeniu rozpoczyna się normalny dzień ciężkiej pracy. Mycie i śniadanie, po śniadaniu zbiórka na dziedzińcu, podział na grupy i w asyście wachmanów wymarsz do pracy. Sam majątek znajduje się w zachodniej części wioski i składa się z dwóch dużych stodół, obory, dwóch budynków dla służby dworskiej i kilku pomniejszych budynków. Za zabudowaniami jest odgrodzony niewielki park z dobrze utrzymanymi alejkami, które prowadzą do niskiego dworku. Ów dworek niewiele się różni od dworków często spotykanych u nas w Polsce. Właścicielem majątku jest pruski junkier, którego jeszcze nie widziałem. Ma syna w szkole oficerskiej. Ziemi do obrobienia jest sporo, około trzech tysięcy mórg ziemi ornej, blisko dwa tysiące mórg łąk, kawałek lasu z leśniczówką i trochę polnych nieużytków obsadzonych wikliną, którą gdy nadejdzie zima, będziemy wycinać. Nie wspomniałem jeszcze, że przed nami przyjechało dwudziestu dwóch jeńców, przeważnie Ślązaków, którzy są ze sobą bardzo zżyci i stanowią odrębną grupę. Będę już kończył tę rozmowę, ponieważ jutro czeka ciężka praca i trzeba koniecznie zasnąć, a ja nie mogę spać i usypiam nad ranem.

Ta historia wydarzyła się naprawdę. Niektóre imiona bądź nazwiska oraz nazwy firm zostały zmienione. Wszelkie podobieństwo nazwisk i osób poza moją rodziną i przyjaciółmi jest przypadkowe. Przebieg wydarzeń został opisany na podstawie mojej wiedzy pozyskanej od informatorów z kręgów przestępczych, służb mundurowych, prywatnych śledczych. Formalnie śledztwo zostało umorzone. "Od alarmującego telefonu i późniejszych rozmów z policją i prokuraturą upłynęło nie więcej niż dwadzieścia pięć minut. Nagle z pokoju Tusi dobiegł nas jakby głośny huk i tuż po nim w drzwiach salonu pojawiła się nasza przerażona córka. Nie miałam pojęcia, co to znaczyło. Tylko Leszek rzucił się biegiem do pokoju syna, krzycząc po drodze: – Krzysiu, padnij na podłogę! Nie podchodź do okna, padnij na podłogę! Wszyscy na podłogę! Strzelają do nas! [...]" "Magnum" to prawdziwa historia nieznanych do tej pory szczegółów i dramatów związanych z budową fabryki lodów w Baninie. Sztandarowym produktem tego producenta lodów jest lód Magnum. Paradoksalnie do morderczego szantażu bandyci wybrali broń o tej samej nazwie.

Powieść to pasmo przygód bohatera w szkole oficerskiej w Toruniu. Na kanwie życia podchorążackiego autor opowiada o miłości, seksie, nauce sztuki wojennej, ludzkiej przyjaźni i przeżyciach powiązanych z kręgami kryminalnymi. Wszystko to dzieje się w specyficznej atmosferze socjalizmu, jaka zapanowała po stanie wojennym w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku w Polsce. Jest to jedyna tego typu polska powieść, która powstała po stanie wojennym.

Czy mieliście kiedyś nierealne marzenia? Takie trudne do spełnienia? Jeśli tak, to ta książka jest właśnie dla Was. To historia Soni, zwykłej dziewczyny, która zapragnęła mieć własne gospodarstwo agroturystyczne, nie miała jednak odpowiedniego zaplecza. Łono natury, zwierzęta, zieleń sprzyjają też romantycznym uniesieniom. Kilku mężczyzn sprawi, że w życiu głównej bohaterki będzie miłość, będzie trochę śmiesznie, a trochę powieje grozą i dramatem. Zawsze jednak będzie mogła liczyć na pomoc Krystiana, jej wieloletniego przyjaciela. Czy Sonia znajdzie sposób, by spełnić swoje marzenie? Czy przy okazji spotka upragnioną miłość? Przekonajcie się sami.

"Niektóre marzenia przez całe życie nie wychodzą z ukrycia. Jednak są też takie, które dojrzewają długo i spokojnie, by pewnego dnia z całą mocą upomnieć się o spełnienie. I wtedy świat zaczyna się zmieniać. Tak było w przypadku moim i Jarka. Zdarzyło się coś, co pomogło nam podjąć decyzję - tak, w końcu chcemy zrobić to, co nas "kręci" naprawdę! Nie przewidzieliśmy tylko, że potem nasze poukładane życie wywróci się do góry nogami... Z Jarkiem i Dragonem - starym land roverem - ruszyliśmy z warszawskiej Pragi. Przemierzyliśmy Europę. Dotarliśmy do Maroka. Objechaliśmy je dookoła. Co można zobaczyć podczas takiej włóczęgi? Kogo spotkać? O co się pokłócić? I w końcu - dlaczego warto się w Maroku zakochać? Zapraszam!" Joanna Grzymkowska-Podolak