Na przełomie XX i XXI wieku wiele organizacji międzynarodowych podejmowało próby podsumowania stanu sytuacji i szans na rozwój różnych regionów świata, w tym Afryki. W jednym wszystkie były zgodne: są to problemy, którymi trzeba się zająć, by można zbudować lepszy świat XXI wieku. Wśród najważniejszych wyzwań Afryki wskazywano powszechnie na osiem jej istotnych problemów: skrajną nędzę i głód; nierówność płci i brak dostępu do edukacji; rozszerzanie się AIDS, malarii i innych chorób oraz ogromna śmiertelność dzieci; zniszczenie środowiska naturalnego, rabunkowa utrata bogactw naturalnych i brak dostępu do pitnej wody; znikająca szansa na rozwój gospodarczy i samowystarczalność kontynentu; zarobkowe niewolnictwo, przymusowe wysiedlenia i wędrówka w poszukiwaniu lepszych warunków życia; kolejne wojny plemienne, walka o władzę, podsycana przez dyktatury nienawiść grupowa; nieudolność władzy państwowej, jej totalitarny charakter i buta rządzących. Wiek XXI już się rozpoczął, a Afryka ciągle czeka na swój czas...

Sztuka, miłość, pasja i walka o ideały! Ildefonso Falcones, autor niezapomnianej Katedry w Barcelonie, wskrzesza ekscytujące czasy wielkich przemian społecznych i buntu wobec odwiecznych tradycji i zakurzonych konwenansów. Barcelona, ??rok 1901 Przez miasto przetacza się fala niepokojów społecznych. Ubóstwo najbiedniejszych dzielnic kontrastuje z bogactwem dużych eleganckich alei, wzdłuż których wyrosły już niezwykłe budynki, symbol nadejścia epoki modernizmu. Dalmau Sala, syn skazanych na śmierć anarchistów, żyje na granicy dwóch światów. Z jednej strony członkowie jego rodziny oraz Emma, kobieta, którą kocha, są zagorzałymi zwolennikami walki o prawa robotników. Z drugiej, zatrudnienie w pracowni ceramiki don Manuela Bello, jego mentora i obrońcy wiary katolickiej, pozwala mu obracać się w towarzystwie, w którym kwitnie sztuka i dobrobyt. Artyście nie będzie łatwo odnaleźć właściwą ścieżkę, którą powinien podążyć, aby zrozumieć, że tym, co się w życiu liczy, są jego przekonania dotyczące równości i sprawiedliwości społecznej, jego czysta dusza i miłość odważnej i silnej kobiety. A przede wszystkim liczy się jego sztuka – obrazy, na których uwiecznia ubóstwo swojego miasta, w którym tli się już iskierka buntu i rewolty...(https://aros.pl/ksiazka/malarz-dusz)

Czwarty tom cyklu. Seria bestsellerowych łotrzykowskich powieści z Irenką Górecką - sprytną tancerką kabaretową - w roli głównej. Wojenne i powojenne losy zwykłych ludzi, którzy stają w obliczu sytuacji często groźnych, czasem groteskowych, a niekiedy śmiesznych. Muszą normalnie żyć w nienormalnych czasach. Rok 1946, szpital i sanatorium, garstka lekarzy, personelu i pacjentów, którzy próbują odnaleźć się w powojennej rzeczywistości i uporać z przeszłością. Zosia i Jędrzej przeżywają pierwszą miłość, Jacek Zalewski chce odzyskać choć namiastkę dawnego życia, a Irenka Górecka zbawia świat. Jak to ona. Fascynująca opowieść oparta między innymi na mało znanych wspomnieniach lekarzy praktykujących na prowincji. Polska, jakiej nie pamiętacie. Poprzedni tom nosi tytuł "Jej drugie życie".

Urodziły się skazane na dożywotnie cierpienie – jak wszystkie kobiety z małych indyjskich wiosek. Tam nie liczy się, czy jest się siostrą, żoną czy matką. Tam kobieta jest niewolnicą. Poniżane, wykorzystywane i okaleczane Purnima i Sawitha w przyjaźni znajdują azyl. Do czasu… Jednak ogień nadziei, który raz zapłonął w ich sercach, nie gaśnie. A im bardziej los z nimi igra, tym one płoną jaśniej. Z bohaterkami odważnej powieści Shobhy Rao utożsamiają się kobiety z wielu stron świata. Seksizm, przemoc domowa, opresyjne normy społeczne to wciąż codzienność miliardów z nich.

Opowieść wigilijna pokazuje niezwykłą przemianę skąpego, bezdusznego, samolubnego Ebenezera Scrooge'a w hojnego, serdecznego, sympatycznego człowieka. Stary kupiec, który do tej pory nie lubił świąt, pod wpływem niesamowitych wydarzeń mających miejsce podczas wigilijnej nocy, postanawia zmienić swoje życie. Zaczyna rozumieć, że pieniądze szczęścia nie dają, staje się dobry dla innych i docenia wreszcie magię świąt Bożego Narodzenia. Źródło: lubimyczytac.pl

Wczesne lata dwutysięczne. Blokowisko na osiedlu RZNiW żyje w rytmie rapu, oddycha dymem z jointów i nie toleruje obcych. Na dwunastym piętrze jednego z bloków mieszka Deso – wychowujący się bez rodziców chłopak, który na co dzień musi zmagać się z życiem w skrajnej nędzy. Pewnej nocy otrzymuje esemesa z nieznanego numeru. Nadawca pisze: „Boję się. Chyba ktoś za mną idzie”. Deso po chwili oddzwania, ale w słuchawce słyszy jedynie trzaski. Nazajutrz okazuje się, że zaginęła dziewczyna z jego klasy. Chłopak nie wie, dlaczego próbowała skontaktować się akurat z nim, ale uznaje to za nieprzypadkowe i zaczyna szukać zaginionej.

"Osiedle RZNiW" to nie tylko fascynująca historia kryminalna, ale także świeże spojrzenie na hip-hopową subkulturę przełomu wieków i wciąż obecny problem ubóstwa w Polsce.

AUDIOBOOK. Pełna wzruszeń opowieść o niezwykłej dziewczynce, której pomysłów i odwagi w codziennych psotach pozazdrościć mógłby sam Tomek Sawyer. Na jej małe dziecięce barki spadają jednak wielkie troski. Zmuszona ratować najbliższych wyrusza w drogę, na której szczęśliwie spotyka ludzi pełnych dobroci i otwartości. Opornym natomiast otwiera serca i zaraża radością życia, zdecydowana „przerabiać świat tak, aby się zaczął kręcić w przeciwną stronę”. Kornel Makuszyński wspaniale łączy subtelny humor z trudnymi przeżyciami bohaterki, w które obfituje jej życie. Czujemy się jak na uczuciowej huśtawce, to wznosząc się w górę to spadając w otchłań.

Poruszająca historia, która wydarzyła się naprawdę. Wojna, brak jedzenia i nadziei na lepsze jutro to codzienność Lucjana i Marianny. Ona żyje w Kraju Warty, on w Generalnym Gubernatorstwie. Łączy ich jedno - bieda, która sprawiła, że dobrowolnie zgłosili się na roboty do Niemiec. Na obczyźnie, w otoczeniu wrogo nastawionych ludzi, musieli szybko dorosnąć. Byli zupełnie różni: ona z drzazgą w sercu, on z głową pełną marzeń. I różne mieli plany na przyszłość. Życie jednak szybko wszystko zweryfikowało. Musieli zmierzyć się z sytuacją, której nie planowali, a która związała ich losy na zawsze. [nota wydawcy].

W XVI wieku położona w boliwijskich Andach kopalnia srebra Cerro Rico de Potosí finansowała w dużej mierze Imperium Hiszpańskie. Powstałe wokół niej miasto rozrosło się do rozmiarów większych niż ówczesny Londyn, a zamieszkujący je koloniści, wyzyskując miejscową ludność, pławili się w dobrobycie. Dziś Potosí to piekło na ziemi – jedno z najbiedniejszych miast w Ameryce Południowej, o powietrzu tak nasyconym metalami i kopalnianym pyłem, że jego mieszkańcy cierpią na liczne schorzenia, ślepną, powoli się duszą. Kopalnię w Potosí zachodnie korporacje eksploatują tak zachłannie, że góra, w której jest umiejscowiona, coraz bardziej się sypie. Na razie jednak w jej mroku umierają ludzie. Ander Izagirre napisał wstrząsający reportaż, w którego centrum umieścił czternastoletnią dziewczynkę. Alicja ma młodszą siostrę, ich matka popadła w długi, często nie stać ich na to, by kupić choćby ziemniaki, więc nie zważając na przepisy, dziewczynka pracuje w kopalni, by przetrwać. Hiszpański reporter opisując historię konkretnych ludzi, pozbawionych jakichkolwiek praw pracowniczych, opuszczonych przez państwo, traktowanych jak nieopłacana zwierzęca siła, bo zarabiających ledwie tyle, by się wyżywić, odsłania do czego doprowadziła przeprowadzona przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy liberalizacja gospodarcza Południa. Podczas gdy zachodnie rządy bogacą się na spekulacji surowcami, posiadające te surowce biedne kraje popadają w jeszcze większą nędzę. Przyjmują więc zagraniczną pomoc wraz z jej warunkami, a więc wyrzekają się kontroli nad zachodnimi spółkami, nie ingerują w ich relacje z pracownikami, pozwalają na to, by dzieci harowały w zagrażających życiu warunkach. Potosí. Góra, która zjada ludzi to historia niekończącego się wyzysku boliwijskiej ludności, najpierw przez konkwistadorów i kolonistów, a obecnie przez globalne korporacje, wspierane przez polityków i Kościół. Izagirre pokazuje, jak wyzysk ten rodzi anarchię i terror. Kradzieże, przemoc domowa, gwałty na kobietach i dzieciach są w Potosí na porządku dziennym. Górnicy umierają młodo, ale zanim to się stanie, w domu egzekwują swoją władzę w sposób równie bezwzględny jak w pracy czynią to ich przełożeni. Najbardziej jak zwykle – cierpią dziewczynki i kobiety.

Lucjan i Marianna niesieni wojenną zawieruchą trafili na roboty u bauerów. Tam poznali smak miłości, ale też doznali pierwszej, ogromnej straty. Miłość, którą się darzyli pozwoliła przetrwać trudny czas i doczekać końca wojny. Mogli wyjechać do Francji i tam ułożyć swoje życie na nowo. Zdecydowali się jednak wrócić do Polski, dołączyć do rodziny, która osiadła na Ziemiach Odzyskanych. Zderzenie z rzeczywistością szybko rozwiało ich nadzieję. Rozpoczęli tułacze życie dążąc do spełnienia swojego największego marzenia. Los jednak nie szczędził im problemów. Czy tym razem miłość wystarczy, żeby przetrwać? [nota wydawcy].

Sprzątaczka to nie tylko niezwykle ciekawa, chwilami szokująca relacja Stephanie z pracy przy sprzątaniu domów, opis warunków zatrudnienia, stosunków z pracodawcami i klientami. To również wstrząsająca opowieść o ubóstwie w Stanach Zjednoczonych. To historia ludzi, którzy nie są w stanie zarobić na życie, chociaż dają z siebie wszystko. Korzystając ze skomplikowanego systemu rządowych programów pomocowych, narażają się na pogardę nieznajomych, którzy nie wahają się wygłaszać swoich ocen publicznie. Wpadają też w swoistą pułapkę nawet niewielki wzrost dochodów może sprawić, że utracą pomoc, od której zależy ich przetrwanie, i znów popadną w nędzę. Żadna praca nie hańbi, słyszeliśmy od dzieciństwa. Ale mówiono nam też, że każdy jest kowalem swojego losu. Czy uwierzyliśmy, że ubóstwo to rodzaj patologii, a biedni sami są sobie winni? Książka Stephanie Land skutecznie pomaga zweryfikować te sądy. [empik.com]