Kazimierz Kutz ostatnie lata życia poświęcił na spisanie autobiografii. Odkrywa w niej swoje tajemnice: o denaturacie pitym z aktorami na planie Soli ziemi czarnej, o tym, jak zainspirował Jeremiego Przyborę do napisania piosenki, czy o pełnych szaleństwa wyjazdach do Wenecji w towarzystwie Andrzeja Wajdy i Elżbiety Czyżewskiej. Z odwagą opowiada, jak wyrwał się ze Śląska, jaką cenę zapłacił za swoje wybory i co dawało mu siłę w podążaniu własną artystyczną drogą. Pisząc o ukochanym Śląsku czy środowisku artystycznym, wydobywa na jaw nieznane dotąd zjawiska i fakty. Z ironią i odwagą podsumowuje ponad 50 lat swojej pracy twórczej. Ta opowieść pozwala zrozumieć, na czym polegał fenomen reżysera.

„Tylko w bliskości rodzi się prawdziwa rozmowa ” – mówi Katarzyna Kubisiowska. Zadebiutowała ćwierć wieku temu w „Przekroju”, pisała w „Filmie”, „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej”. Do rozmów zaprasza kluczowe postaci polskiej kultury. Jej rozmówcy zgodnie twierdzą, że potrafi budować bezpieczną atmosferę, stawiać nieszablonowe pytania, drążyć tematy, o których wcześniej nigdy z nikim nie rozmawiali. Z Katarzyną Nosowską o nadziei, z Agnieszką Holland o wspólnocie, z Ireną Santor o pasji – to tylko niektóre z rozmów o tym, co najważniejsze. Inspirujące, mądre, skłaniające do refleksji – bliskie spotkania, z których każde może na zawsze odmienić nasze spojrzenie na świat.

Pierwsza tak szczera rozmowa z popularnym aktorem i reżyserem, naszpikowana słodko-gorzkimi refleksjami i błyskotliwymi puentami. Lubaszenko wraca nie tylko do swoich największych życiowych i zawodowych sukcesów, ale rozlicza się też z porażkami. Panorama polskiego kina ostatnich lat, barwne towarzyskie anegdoty przeplatane wnikliwymi życiowymi i filmowymi i filmowymi obserwacjami.

Żadna polska reżyserka nie odniosła w kinie tak wielkiego sukcesu jak ona. Jest ikoną i – jak czasem mówią o niej młodsi – matką chrzestną całego pokolenia filmowców. W tej książce po raz pierwszy odsłania prawdę o swoim życiu. Jak się pracowało i tworzyło w męskim świecie kina? Jak wyglądało jej dzieciństwo po tragicznej śmierci ojca? Dlaczego spośród wielu utalentowanych polskich filmowców właśnie ona zrobiła karierę na Zachodzie? Jak odnalazła się w Paryżu jako samotna matka uchodźczyni? Jak trafiła do Hollywood pod skrzydła takich sław jak Coppola? Karolina Pasternak, dziennikarka filmowa, dzięki niezwykłej relacji z bohaterką tej książki mogła stworzyć pełną nieznanych i zaskakujących faktów biografię reżyserki.

Wywiad rzeka z Andrzejem Sewerynem. Z jednym z najwybitniejszych polskich aktorów rozmawiają Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke. Wśród poruszanych tematów znajdują się zarówno zagadnienia dotyczące świata teatru i filmu, polityki, a także życia prywatnego. Aktor opowiada między innymi o wspomnieniach z dzieciństwa, młodości i początkach pracy artystycznej. Pasjonująca lektura dla wszystkich wielbicieli teatru i filmu. [swiatksiazki.pl]

Jerzy Jarocki – demon i mocarz teatru. W pracy był nieznośny, ale wiedział, co chce wycisnąć z ludzi, którzy tworzą spektakl. W jego reżyserowaniu było coś z tresury, miał bat i władzę, w bardzo kulturalny sposób mieszał człowieka z błotem. Wymagał całkowitego oddania. Każdy aktor marzył, by u niego zagrać. Jerzy Jarocki – jeden z najwybitniejszych reżyserów w historii polskiego teatru, człowiek legenda. Podczas jego spektakli na scenę wjeżdżały samochody, latał zeppelin, Gustaw Holoubek chodził po linie. Jako pierwszy odważył się wystawić Ślub Gombrowicza. Swoimi przedstawieniami komentował rzeczywistość. Krył się za występującymi w nich postaciami. Ich pełen udręki los był jego losem. Scena stała się prywatnym światem Jarockiego. Skupiony, surowy, inteligentny, nieprawdopodobnie pracowity i dociekliwy. Bezwzględny i cyniczny, a pod kolczastą powłoką – skryty wrażliwiec, mąż, ojciec. To pierwsza pełna biografia wybitnego reżysera. Biogram: Elżbieta Konieczna – wieloletnia dziennikarka Radia Kraków. Robiła programy o literaturze, sztuce, kulturze. Przez trzydzieści lat zrecenzowała wszystkie ważne przedstawienia teatralne w Krakowie lat 70., 80. i 90. Pisała ostro, krytycznie, ale obiektywnie. Na jej recenzje czekali słuchacze radia, a także całe środowisko teatralne Krakowa. Współpracowała z „Życiem Warszawy”, „Echem Krakowa”. Jej reportaż Dostojewski został nominowany do międzynarodowego konkursu radiowego Prix Italia. Książka o Jarockim była w niej od zawsze. Jest hołdem dla wielkiego teatru, który autorka obserwowała z bliska przez wiele lat. Najczęściej kupowane

Leopold Pobóg-Kielanowski (1907-1988)"Wysoki, szczupły szatyn o nieco pociągłej twarzy, regularnych rysach i piwnych oczach".Aktor, reżyser, deklamator, reżyser, inscenizator, dyrektor, pedagog, tłumacz, pisarz, radiowiec, historyk, humanista, bibliofil, erudyta."Wielki zapomniany".Piotr Dziewoński - doktorant Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, autor książek "Fryderyk Nietzsche i światopogląd ironiczny w "Ślubie" Witolda Gombrowicza" oraz "Dożylnie o Dudku - Edwardzie Dziewońskim (wraz z Romanem Dziewońskim).

Niszczony przez władzę i nie tylko. Również przez klasyków polskiego kina! Nazywany Wędliniarzem! Wybrany przez widzów! Nieśmiertelny mistrz polskiej komedii, zakazanego śmiechu – Stanisław Bareja powraca! Z okazji 90 rocznicy znakomitego reżysera prezentujemy jego zaskakującą biografię. Król polskiej komedii i zakazanego uśmiechu. Po raz pierwszy prezentujemy opis jego debiutanckiego filmu, wstrząsającą wojenną etiudę sprzed 66 lat! W książce zamieszczono 90 nieznanych zdjęć. Ponadto – Bareja jako aktor u innych reżyserów, jako nieznany w Polsce dokumentalista. Kulisy powstawania kultowych komedii i wiele nieznanych dotąd faktów. Mistrza komedii wspominają aktorzy i reżyserzy m.in. Jerzy Gruza oraz w archiwalnych wywiadach: Janusz Morgenstern i Krzysztof Zaleski. ” Stanisław Bareja Król komedii” to pasjonująca lektura obowiązkowa, nie tylko dla fanów kina!

Jeden z najważniejszych polskich dokumentalistów, twórca legendarnej "Defilady" i autor kultowego cyklu "Czas na dokument" opowiada o swoim szalonym świecie. Czas na Andrzeja Fidyka! Gdy jego ekipa trafiła do Korei Północnej, filmował świat takim, jakim chciał go widzieć Wielki Wódz. Zastosował się do najbardziej absurdalnych zaleceń propagandy. Ani tamtejsze władze, ani polska cenzura nie zorientowały się, że dzięki temu zrobił film, który odsłonił prawdziwe oblicze totalitaryzmu. Kiedy Związek Radziecki walił się w gruzy, sfilmował byłych aparatczyków, którzy zakładali w Moskwie szkołę striptizu. W Indiach dołączył do niezwykłego objazdowego kina, a w Kazachstanie podglądał ekipę BBC, która - w ramach krzewienia demokratycznych ideałów - uczyła, jak wyprodukować telenowelę. Andrzej Fidyk zabiera nas w podróż we wszystkie zakątki świata - od Białorusi przez afrykańskie królestwo Suazi aż po Brazylię. Przywołuje mrożące krew w żyłach wspomnienia i przede wszystkim uczy patrzenia na świat. A przy okazji zdradza tajniki sztuki filmowej.

Bufon, kabotyn, wizjoner, skandalista, grafoman, czarujący uwodziciel, bon vivant, arbiter elegancji – określenia można by mnożyć. Jaki był naprawdę Andrzej Żuławski? Dziennikarka Aleksandra Szarłat przenika za zasłonę mitu, również tego, który jej bohater budował na własny użytek. Żuławski tak jak formułował sądy, tak też żył – według własnych zasad. Nic więc dziwnego, że przypięto mu łatkę skandalisty. Gdy autorka wyjawiała, że zamierzam napisać jego biografię, rozmówcy reagowali zdumieniem: „Ależ to niemożliwe, ponieważ on się składał z samych sprzeczności”. Andrzej Żuławski hipnotyzował ludzi. Miał niesłychaną umiejętność ich uwodzenia i odkrywania słabości. Ta wiedza w jego rękach stawała się bronią, którą potrafił bezwzględnie ugodzić. Jednocześnie potrafił być wspaniałomyślny i uroczy. O dobrych i złych stronach jego charakteru mówią bohaterowie tej książki. Wszyscy zgadzają się co do jednego: był człowiekiem fascynującym. On sam mawiał, że każdy jego film to jedno dodatkowe życie. Ale życie Żuławskiego jest ciekawsze niż wszystkie te filmy razem wzięte.