Chciałbyś mieć najlepszego pzyjaciela? I to takiego, który by zawsze ci pomógł i zawsze Cię mocno przytulił? Każdy by chciał. Tuliś też. I martwi się, że tylko on nie ma przyjaciela, więc wyrusza na poszukiwanie. Pełne zabawnych przygód i Misiowych przytuleń. Dołącz do Misia Tulisia, a przekonasz się, jak zdobyć przyjaciół. Bo każdy, kto ma wielkie serce, jest kochany.

Czy chcesz, żeby ktoś cię naprawdę mocno przytulił? Dołącz do Misia Tulisia, który szuka prawdziwego, misiowego przytulenia! Urocza, ciepła historia o misiu, który budzi się ze snu zimowego i szuka kogoś, kto go przytuli. Odkrywa, że najlepiej przytulić się do swojej mamy.

Dasz mi wszystko, o co poproszę, dobrze? Na początek: prawdziwą śmierciarkę. Wielką, i to natychmiast! Przezabawna książeczka mistrzyni absurdalnego humoru Elise Gravel doprowadzi każdego malucha do wybuchów śmiechu. Daj mi prawdziwy samolot, jajo dinozaura, małpkę, robota i jeszcze zamek z czekolady. Mały potwór ma mnóstwo trudnych do spełnienia życzeń, a duży odpowiada za każdym razem: „Nie, nie mogę ci tego dać”. Ale chociaż nie może podarować małemu gwiazdki z nieba, zawsze może go mocno, mocno przytulić. I to natychmiast. Wyrazista kreska, prosta historyjka z zabawnymi bohaterami i powtarzające się dialogi to zaproszenie do świetnej zabawy, wielokrotnej wspólnej lektury oraz do rozmowy o życzeniach małych i dużych.

To wielki dzień dla Misia Tulisia - jego pierwszy dzień w przedszkolu. A w przedszkolu jest mnóstwo do robienia. I mnóstwo… do przytulenia! [wydawca]

Ta historia ma swoje korzenie w rzeczywistości. Wszystko zaczęło się w 2005 roku, kiedy David Deutchman, emerytowany nauczyciel rozpoczął rehabilitację w jednym ze szpitali w Atlancie. Pewnego dnia, po skończonych zabiegach, zatrzymał się na oddziale dziecięcym i stanął za szybą, która oddzielała go od noworodków. Nie mógł oderwać wzroku od maluchów, aż w końcu zapytał pielęgniarkę, czy dla osoby w jego wieku nie znalazłby się w szpitalu jakiś wolontariat. Wtedy też po raz pierwszy wziął na ręce malucha, który zanosił się płaczem i trudno było go uspokoić. Dziecko, głaskane i przytulane przez przypadkowego człowieka, zasnęło w końcu w jego ramionach. David został zatrudniony w szpitalu jako profesjonalny „przytulacz” noworodków, które z różnych powodów nie mogły wrócić do domu. I robi to nadal, nieprzerwanie od dwunastu lat... „Pokój kołysanek” jest inspirowany tą właśnie historią. Joachim ma osiemdziesiąt pięć lat i pracuje w jednym ze szpitali położniczych jako wolontariusz. Pomaga wcześniakom przetrwać najtrudniejsze chwile, tuląc, głaszcząc i opowiadając im historie swojego życia. Najczęściej pojawia się w nich jego największa miłość, którą zawiódł bardziej niż siebie samego. Joachim i Helena, Marysia i Maria, Marta i jej mąż, który nie radzi sobie z rzeczywistością – wszyscy oni w „pokoju kołysanek” będą szukać odpowiedzi na pytania, czy można odzyskać stracone marzenia i oswoić tęsknotę za tym, co było? Co w życiu jest najważniejsze i jak cenne potrafią być wspomnienia? Czy miłość ma wiek? Czy kiedykolwiek się kończy? Dwadzieścia cztery dni grudnia mogą zmienić wszystko. A cudem nie zawsze jest prezent pod choinką.