Pamiętacie, jak to jest: mieć czternaście lat i być zagubionym, wrażliwym, lekkomyślnym, romantycznym i niezwykle napalonym nastolatkiem? Przypomni Wam to Nick Twisp - młody buntownik, którego zna cała Ameryka! Miłość, bunt, inicjacje seksualne, młodzieńcze przyjaźnie, problemy w szkole, problemy w domu - i szalone wakacje. A to wszystko doprawione czarnym humorem i przezabawnymi dialogami.

Etka Daum przez 1653 dni była sekretarką Chaima Rumkowskiego. Zza swojego biurka, tuż przed drzwiami jego gabinetu, obserwowała powstanie, rozkwit i upadek najdziwniejszego żydowskiego państwa w niemieckim Kraju Warty. Kreśliła portret jego twórcy, przełożonego Judenratu w getcie łódzkim, Chaima Mordechaja Rumkowskiego. Jednocześnie ukazywała obraz skomplikowanych relacji między żydowską a niemiecką administracją getta i walki o władzę wśród tamtejszych elit. Getto łódzkie zlikwidowano dopiero w sierpniu 1944 roku, gdy Sowieci od dawna stali na linii Wisły. To sprawiło, iż spośród jego mieszkańców ocalało o wiele więcej Żydów niż z każdego innego getta na terenie Polski. Na czym polegała tajemnica łódzkiego getta? Kim naprawdę był "król Chaim"?

"Możemy dzisiaj dyskutować, rozważać i zadawać retoryczne pytania: czy gdyby sprzeciwił się Niemcom, gdyby nie zgodził się na podpisywanie list deportacyjnych, gdyby własnymi rękami nie wysyłał ludzi, czy byłoby inaczej? Los pozostałych gett każe powątpiewać. Gdyby Rumkowski nie zginął w Auschwitz, stanąłby po wojnie przed sądem. Sądziliby go jego współcześni, ludzie którzy przeżyli wojnę i uniknęli śmierci. Jaki wyrok wydaliby na Chaima Rumkowskiego? Co z jego życia świadczyłoby za nim, a co przeciwko? Czy to się da rozdzielić?" (Ze wstępu Szewacha Weissa)

Agnieszka Osiecka to postać ikoniczna dla polskiej poezji, sceny muzycznej i teatru XX wieku. Na rynku literackim można znaleźć nie tylko tomy jej poezji, ale również pozycje na temat jej życia: biografie lub jej własne „Dzienniki”. Najnowsza książka wydawnictwa Prószyński to niepublikowane dotąd zapiski Osieckiej z okresu jej ciąży i narodzin córki. Tym razem poznajemy więc Osiecką nie jako artystkę, ale jako rodzącą się razem z córką matkę. Na całość książki składają się głównie prywatne zapiski z dziennika Osieckiej i jej listy do Janusza Minkiewicza. Poza tym pojawiają się także listy do innych osób i fragmenty wywiadu. Na podstawie tych tekstów powstaje obraz kobiety oczekującej na powitanie na świecie swojego dziecka. Jeżeli jednak ktoś spodziewa się zapisków, które kręcą się wokół macierzyństwa, w których oczekiwanie na dziecko i przygotowania do porodu są głównymi tematami, to się zawiedzie. Pod koniec, kiedy moment przyjścia córki na świat zbliża się już wielkimi krokami, faktycznie kwestie z tym związane wysuwają się na pierwszy plan. Wcześniej jednak ciąża jest tylko od czasu do czasu wspominanym dodatkiem do tekstów o życiu codziennym kobiety, jej spotkaniach z ciekawymi ludźmi, pracy, sztuce i innych ważnych dla niej rzeczach. Jest to więc obraz matki, dla której macierzyństwo nie jest wcale kwintesencją życia. [źródło opisu: lubimyczytać.pl].

Wsłuchani jesteśmy w te coraz bardziej potęgujące się odgłosy walki i strach paraliżuje nas wszystkich, przestajemy być ludźmi, zamieniając się w drgające kłębki nerwów, gotowych oszaleć – pisała ukrywająca się w bunkrze młoda Żydówka, Maryla, kilka dni po wybuchu powstania w getcie warszawskim. Jej dziennik to unikatowe świadectwo Shoah. Autorka opisuje w nim – z perspektywy ofiary i zarazem świadka tych dramatycznych wydarzeń – życie i śmierć zamkniętych za murami getta żydowskich dzieci, kobiet i mężczyzn. Relacjonuje przebieg krwawo przez Niemców tłumionego powstania. Do dziś nie udało się ustalić, gdzie i kiedy zginęła autorka. Prowadzony przez nią od wiosny 1942 roku diariusz urywa się 27 kwietnia 1943 roku. Tuż po wojnie odnaleziono go na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. [nota wydawcy]

Jeden rok z życia ortodoksyjnej Żydówki, Polki, patriotki, matki pięciorga dzieci, feministki, kobiety silnej i wrażliwej. Czy religia daje wolność? Czy można przyzwyczaić się do surowych zasad i czuć się szczęśliwym? Czy bycie Żydówką w dzisiejszej Polsce to przywilej? A może przekleństwo? Miriam (Maria) Synger w swoim pamiętniku zdradza, czy wszystkie Żydówki golą głowy, czy judaizm dopuszcza związki homoseksualne, jak wyglądają noce spędzane w szałasie wybudowanym w centrum Krakowa, gdzie zdobyć koszerny ser i dlaczego żydowscy mężczyźni dziękują Bogu, że nie urodzili się kobietami. Nie boi się żyć po swojemu. Nie ogląda się na innych. Z sentymentem wraca do opowieści o silnych kobietach w swoim rodzie i wyjawia, jakie pejsy nosi jej syn. Miriam w szczególny sposób przekazuje istotę judaizmu i żydowskiego życia. Jej spostrzeżenia i uwagi wzbogacają i podnoszą na duchu każdego, kto czyta tę książkę. Miriam wnosi wrażliwość, świadomość, a przede wszystkim szczerość, która jest jej wyjątkowym darem dla nas wszystkich. Michael Schudrich, naczelny rabin Polski

"Kiedyś pisałam do Ciebie listy, bo nie zawsze chciałeś rozmawiać o tym, co było dla mnie ważne. Dziś piszę, bo nie możesz ze mną rozmawiać (…). Widziałam, jak wylatujesz mi z rąk, jak umykasz gdzieś, gdzie Cię nie dogonię. Twoje wielkie źrenice ziały pustką. Połamałam Ci żebra, bo wierzyłam, że Cię zatrzymam. Dalej wierzę. Nie daj mi stracić tej wiary, bo nie chcę bez Ciebie żyć" - rozpoczyna swoją najnowszą książkę Dorota Sumińska. Adresat tych słów, Tomasz Wróblewski - uznany lekarz i wieloletni partner pisarki - zmarł 7 listopada 2021 roku, w niespełna miesiąc po ich ślubie. Byli nastolatkami, kiedy rozkwitła między nimi miłość. Potem ich drogi rozeszły się na ponad trzy dekady, aż w końcu zostali parą na dobre i na złe, już jako dorośli ludzie „po przejściach”. Dzielili pasję do podróżowania i medycyny oraz miłość do zwierząt, wzajemnie się inspirowali, nie było im jednak dane cieszyć się małżeństwem. "Moje życie z Tomkiem" to najbardziej osobista opowieść w literackim dorobku autorki, miłosne wspomnienie, album wspólnych chwil, list do ukochanego, krzyk nadziei, jęk rozpaczy i intymne wyznanie w jednym. Książka, która powstała z miłości i niezgody na nagłą stratę ukochanej osoby.

Co? Gwiazdka w tropikach? Greg jest załamany szalonym pomysłem rodziców. I bardzo słusznie, bo miejsce reklamowane jako raj na ziemi już wkrótce się okaże prawdziwym piekłem na wrotkach! Jesteście gotowi na jaszczurki olbrzymki, wielkie pająki, pchły piaskowe, jadowite meduzy, pijane małpy i hordy małych dzieci? Tak? No to lecimy!

Nowy zabójczy rok szkolny w życiu piątki nastolatków wmieszanych w główne wątki drugiego sezonu serialu "Szkoła dla elity". Oglądałeś serial „Szkoła dla elity”? Czy na pewno wiesz wszystko o losach jej bohaterów? Poznaj całą historię! Gorka, Melena, Janine i Paula są już o rok starsi i zamierzają podnieść głowę niczym aksolotl – płaz zdolny do regeneracji i wygojenia własnych ran tak, by nie pozostała po nich blizna. Wokół Las Encinas kręci się tajemnicza postać w szkolnym mundurku, która skrywa twarz za kominiarką, budząc panikę wśród uczniów. Jednak nasi bohaterowie muszą żyć dalej. Gorka wplątał się w skomplikowany związek z Andreą, doskonałą pod każdym względem córką lewicowego polityka, nową w ich szkole. Melena porzuciła naukę, żeby pomóc matce w kawiarni i za wszelką cenę próbuje podtrzymać ich odnowioną relację. Janine obsesyjnie pragnie wyjaśnić tajemnicze przypadki śmierci i uchronić przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Paula postanawia rzucić szkołę i podjąć pracę, musi więc zmierzyć się z dorosłym życiem. Czy grupce zepchniętych na margines nastolatków uda się znaleźć swoje miejsce w toksycznym środowisku Las Encinas.

Do ekskluzywnej prywatnej szkoły trafiają uczniowie z biednych dzielnic. Zderzenie dwóch światów, różnica kultur, nieuczciwa konkurencja, nieszczęśliwa miłość, zazdrość. Do czego doprowadzi ta burza negatywnych emocji u młodzieży? Oglądałeś serial Szkoła dla elity? Czy na pewno wiesz wszystko o zabójstwie Mariny? W szkole był jeszcze ktoś, kto życzył jej śmierci… W cieniu szkolnych gwiazd żyją przecież też inni uczniowie… Poznaj całą historię! Paula cierpi z powodu nieszczęśliwej miłości, o której nie może nikomu powiedzieć. Janine, dziewczyna w rozmiarze 40, skrywa tajemnicę, której ujawnienie naraziłoby ją na niebezpieczeństwo. Jej przyjaciel Gorka, ogarnięty obsesją na punkcie seksu, zaczyna czuć coś więcej do nieodpowiedniej osoby, a Mario, drugoroczniak i ekspert od prześladowania innych, odkrywa, że po raz pierwszy sam padł ofiarą szantażu. Na Maríę Elenę wszyscy w Las Encinas mówią Melena (Czupryna), bo kiedyś z powodu problemów emocjonalnych straciła włosy. Nikt jednak nie wie, że za fasadą bogactwa i przepychu kryje się smutna historia rodzinna.

„W trzech wojnach. Wspomnienia” - to pamiętniki Romana Potockiego urodzonego w 1893 roku, starszego syna Józefa Potockiego oraz Heleny z Radziwiłłów z linii nieświeskiej, córki ordynata Antoniego i Marii z francuskiego rodu Castellane z Prowansji. Dzieje Romana Potockiego, to nie wyłącznie historia polskiej arystokracji aliści przede wszystkim historia odzyskania niepodległości kraju opowiadana barwnie i z nutą humoru poprzez uczestnika walk, jaki przeszedł cały szlak bojowy od kresów aż do Warszawy. W 1919 roku Roman Potocki był na froncie lwowskim i brał wkład w pertraktacjach z Ukraińcami, za co dostał angielszczyzna krzyż O.B.E. Military. Opisuje wiele znośnie znanych bądź jeszcze w ogóle nieznanych faktów z wojny polsko-bolszewickiej, jako członek negocjacji i jowialny artysta dramatyczny teatru wojennego. W dalszej części Potocki opisuje lata modernizacji majątku na Wołyniu aż do wybuchu II wojny. I znów czytelnik może zapoznać się z nieznanymi faktami dotyczącymi sytuacji na kresach i śledzić dalsze losy bohatera w Rumunii, tego powrót do ojczyzny oraz lata powojenne. Bogato ilustrowana i opatrzona przypisami, barwnie napisana lektura jest nie wyłącznie źródłem cennej wiedzy historycznej, aliści również może stanowić przyczynek do dalszych prac i badań historyków nad nieznanymi jeszcze aspektami odzyskania niepodległości Polski, życia na kresach i przebiegu zajęcia tych terenów w 1939 r i także rzeczywistości wojennej Polonii w Rumunii. Posiada również niewątpliwe walory dydaktyzmu patriotycznego. Skierowana jest do szerokiej rzeszy czytelników i w zamiarze Editions Spotkania ma podnosić świadomość historyczną dotyczącą dziejów Polski i propagować wartości patriotyczne. [nota wydawcy]